Όχι, οι Καθολικοί δεν λατρεύουν τη Μαρία - ανδρείκελα

Μέσα από τις ηλικίες, περισσότερα ποιήματα, ύμνοι, αγάλματα, εικόνες, πίνακες ζωγραφικής, πραγματείες και κηρύγματα έχουν παραχθεί σε αυτή τη γυναίκα από οποιαδήποτε άλλη σε όλη την ανθρώπινη ιστορία. Ωστόσο, η αφοσίωση της Καθολικής στη Μαρία, γνωστή ως Μαριανή αφοσίωση, έχει επικριθεί από τους μη καθολικούς ως μη βιβλική ή ακόμη και ειδωλολατρεία. Καθολικοί σίγουρα δεν λατρεύουν τη Μαρία.

Άγαλμα της Παναγίας.

Γεννημένοι από δύο αγίους γονείς - ο Άγιος Ιωακείμ και η Αγία Άννα - Μαρία αναφέρεται στην Αγία Γραφή

47 φορές. Όσον αφορά τη Μαρία, η Βίβλος λέει ότι Ήρθε από τη Ναζαρέτ (Λουκάς 1: 26), και στη Ναζαρέτ εμφανίστηκε ο Αρχαγγέλος Γαβριήλ και η

• ανακοίνωσε,
• από εδώ ο όρος Ευαγγελισμός, Έχετε έναν γιο και τον ονομάσατε Ιησού (Λουκάς 1: 31). Είναι αυτός ο δεύτερος ρόλος, η Μαρία ως μητέρα του Ιησού, που καθιστά καθολικούς τόσο αφοσιωμένους στη Μαρία. Άνθρωποι άλλων θρησκειών μερικές φορές αμηχανία από την προσοχή που οι Καθολικοί πληρώνουν στη Μαρία. Για να καταλάβουμε γιατί οι Καθολικοί είναι τόσο στοργικοί και προσκολλημένοι σε αυτήν, σκεφτείτε το πιο πρωταρχικό από όλα τα συναισθήματα: τον ισχυρό, διεισδυτικό δεσμό μεταξύ της μητέρας και του παιδιού της. Εννέα μήνες στη μήτρα είναι μόνο ένα μέρος της.

Η Καθολική θεολογία διδάσκει ότι ο Ιησούς Χριστός ήταν ανθρώπινος και θεός - όχι 50/50, αλλά αληθινός Θεός και αληθινός άνθρωπος. Με άλλα λόγια, ήταν ένα θεϊκό πρόσωπο με δύο φύσεις - ανθρώπινο και θεϊκό. Και η ανθρωπιά Του δεν ήταν συγκλονισμένη ή πνιγμένη από τη θεότητά Του. Έτσι, ό, τι έκανε ή ήταν στην ανθρώπινη φύση Του, ήταν τόσο πραγματικό όσο και μέρος του Του όπως ό, τι έκανε ή ήταν στη θεϊκή του φύση. Είτε εκτελούσε θαύματα από τη θεότητά Του είτε αισθάνθηκε και εξέφραζε συναισθήματα από την ανθρωπότητα Του, ήταν ακόμα ένα και το αυτό πρόσωπο.

Τούτου λεχθέντος, τι μπορεί να είναι πιο ανθρώπινο από το να έχεις έντονα αισθήματα αγάπης και αγάπης για τη δική σου μητέρα; Έτσι οι Καθολικοί αναγνωρίζουν τα συναισθήματά τους για τη Μαρία με τα συναισθήματα που είχε ο Ιησούς για τη μητέρα Του, μια λογική επέκταση της προσωπικής αγάπης του παιδιού για τη μητέρα Του.Αυτό το συναίσθημα δεν είναι παρά αφοσίωση, χωρίς την παραμικρή ένδειξη λατρείας ή λατρείας. Θα αρνιόταν την ανθρωπότητά Του αν αρνούσαν την αγάπη Του για την ανθρώπινη μητέρα του.

Μερικοί λένε ότι η λέξη ευλογημένη στον τίτλο Ευλογημένη Παναγία είναι ειδωλολατρία (ή Μαριολάτρι, όπως το αποκαλούν ορισμένοι). Αλλά ο όρος και η έννοια είναι βιβλική. Η Μαρία λέει στην ξαδέρφη της Ελισάβετ: "Όλες οι γενιές θα με φωνήσουν ευλογημένους" (Λουκάς 1: 48). Στην αρχική ελληνική Γραφή, η λέξη για ευλογημένη είναι markariousin. Για σχεδόν 2.000 χρόνια, το επίθετο ευλογημένο έχει χρησιμοποιηθεί και ποτέ δεν έχει απομακρυνθεί από την τελική αγιότητα του Θεού - όπως ακριβώς όταν ο ίδιος ο Ιησούς χρησιμοποίησε τον λόγο στην Αγία Του Εκδήλωση στο Όρος (Ματθαίος 5: 3-12): "Ευλογημένοι είναι οι φτωχοί στο πνεύμα, επειδή η δική τους είναι η βασιλεία των ουρανών. "Ευλογημένη δεν είναι μια λέξη που περιορίζεται στη θεότητα, οπότε η χρήση της με τη Μαρία είναι εντάξει.

Ένα άλλο επιχείρημα για την αποθάρρυνση της αφοσίωσης στη Μαρία είναι ο ισχυρισμός ότι ο ίδιος ο Ιησούς επιπλήττει προφανώς τη δική του μητέρα και την αποκαλούσε

γυναίκα

και όχι μαμά. Αυτό το επιχείρημα ισχυρίζεται ότι αν ο ίδιος ο Ιησούς έπρεπε να θέσει τη Μαρία στη θέση της, οι Καθολικοί δεν θα πρέπει να το σκέφτονται τόσο πολύ. Οι υποστηρικτές αυτής της γνώμης δείχνουν την ιστορία της Βίβλου για τον γάμο της Κανά, όταν οι επισκέπτες έτρεχαν από το κρασί και η Μαρία είπε στον Ιησού για αυτό. Στο Ιωάννη 2: 4 στη Βίβλο του Βασιλιά Τζέιμς, ο Ιησούς απαντά: «Γυναίκα, τι έχω να κάνω μαζί σου; "Η Διεθνής Πρότυπη Έκδοση αναφέρει:" Πώς μας ανησυχεί αυτό, γυναίκα; "Η καθολική απάντηση; Η σωστή και ακριβής ερμηνεία της Γραφής απαιτεί να μην βγάζουμε ποτέ το κείμενο από το περιβάλλον και οι αναγνώστες να θεωρούν το αρχικό κείμενο. Πράγματι, στην έκδοση King James, ο Ιησούς λέει: "Γυναίκα, τι έχω να κάνω μαζί σου; "Αλλά η αρχική ελληνική λέει

Ti emoi kai soi gynai, που κυριολεκτικά μεταφράζεται σε" Τι είναι αυτό για μένα και εσύ, γυναίκα; "Αυτή είναι ακριβώς η ίδια μετάφραση στα Λατινικά: Quid mihi et tibi est mulier. Αντί για επίπληξη, τα λόγια του Ιησού μπορούν να ερμηνευτούν ως εξής: "Εάν σας ανησυχείτε, τότε είμαι και εγώ. "Με άλλα λόγια, αν το γεγονός ότι έτρεχαν από το κρασί είναι μια ανησυχία για τη Μαρία, τότε είναι μια ανησυχία του Ιησού, του γιου της. Αυτή η ερμηνεία έχει πιο νόημα από μία επίπληξη όταν βλέπεις τι θα συμβεί στη συνέχεια. Μόλις ο Ιησούς μίλησε τη φράση, άλλαξε το νερό σε κρασί, πραγματοποιώντας το πρώτο του θαύμα μετά από αίτημα της μητέρας του. Αν ήταν επίπληξη, πιθανότατα θα αγνόησε το αίτημα της Μαρίας συνολικά. Χορηγώντας τη βοήθεια της μητέρας του για βοήθεια, έδειξε ότι την άκουγε ως γιο και ως Θεός έκανε το θαύμα. Η κλήση της μητέρας της γυναίκας

πρέπει επίσης να θεωρηθεί σε σχέση με το σύνολο της Γραφής. Για παράδειγμα, στο σταυρό, καθώς πέθανε ο Ιησούς, μερικά από τα τελευταία του λόγια ήταν στη Μαρία και στη συνέχεια στον Ιωάννη, τον αγαπημένο του μαθητή: "Γυναίκα, ιδού ο γιος σου" και "Ιδού, η μητέρα σου. »(Ιωάννης 19: 26-27) Χρησιμοποιώντας τον όρο

γυναίκα (gynai) στην πραγματικότητα ήταν μια φιλοφρόνηση επειδή η Εύα, η σύζυγος του Αδάμ, αναφέρεται ως γυναίκα (Γένεση 2: 23). Υπάρχει μια διάσημη γραμμή μεταξύ του Θεού και του φιδιού - «Θα βάλω εχθρότητα μεταξύ σας και της γυναίκας μεταξύ του σπόρου σας και του σπόρου της» (Γένεση 3:15) - που θεωρείται προφητεία για τη Μαρία. Βλέπετε επίσης τη Μαρία που συνδέεται με τη λέξη gynai στο τελευταίο βιβλίο της Βίβλου, Αποκάλυψη 12: 1: «Και ένας μεγάλος θησαυρός εμφανίστηκε στον ουρανό, μια γυναίκα ντυμένη με τον ήλιο, φεγγάρι κάτω από τα πόδια της, και στο κεφάλι της ένα στέμμα δώδεκα αστέρια. «Σε αυτό το απόσπασμα - όπως στην Γένεση 3:15 - οι Καθολικοί θεωρούν τη γυναίκα που αναφέρεται ως Μαρία, μητέρα του Ιησού, επειδή η Αποκάλυψη 12: 2 λέει ότι ήταν έγκυος και το 12: 5 λέει ότι ο γιος της θα κυβερνήσει όλα τα έθνη.

Στην πραγματικότητα, η Μαρία είναι η νέα Εύα επειδή ο απόγονος της ήταν ο Ιησούς, ο νέος Αδάμ, και κατέκτησε τον διάβολο με το θάνατο και την Ανάστασή Του. Οπότε, όταν βλέπουμε υπό το φως αυτό, η υποτιθέμενη προσβολή αποδεικνύεται ότι είναι ένας όρος ενθουσιασμού.